door Bert Vreeswijk

Wereldklasse dames 400 meter horden

Wereldklasse mannen 200 meter

 Wereldklasse mannen 400 meter

Voorkeursbanen

Bij navraag bij atleten van wereldklasse kwam Jed Brickner bovendien al spoedig tot de conclusie dat veel topatleten hun voorkeur gaven aan de banen 3, 4 en 5. Uitzonderingen hierop vormden bijvoorbeeld in de jaren ’90 Michael Johnson die zijn 200m en 400m het liefst liep in baan 2, en de Noor Karsten Warholm die zijn wereldrecords op de 400m horden liep in baan 8 (46.87) en baan 7 (46.70) en in Tokio tijdens de O.S. in baan 6 (45.94). Ook is het duidelijk dat tijdens invitatiewedstrijden atleten het liefst kiezen om te lopen in de middelste banen. Nederlands 400m horden loopster Femke Bol geeft dan ook duidelijk haar voorkeur aan baan 3 en liep in Tokio tijdens de Olympische Spelen in baan 5 naar haar Nederlandse recordtijd (52.03). Terwijl normaliter in de trainingsopbouw van de atleet vooral wordt gekeken naar technische en conditionele factoren, blijkt tijdens de disciplines waar bochten moeten worden gelopen duidelijk dat ook andere aspecten een belangrijke rol spelen bij de te leveren prestaties.

Overzicht en invloed van de centrifugale kracht

Atleten geven vaak als reden voor hun voorkeur voor het starten in een bepaalde baan aan dat ze bij de middelste banen “overzicht” hebben op de concurrentie. In de buitenste banen 7 tot 9 missen zij dit overzicht en is het psychisch lastiger voor hen, omdat ze niemand voor zich zien lopen en dus niet kunnen “jagen”, maar zelf het juiste eigen sprinttempo moet kiezen. Een voordeel echter in de buitenste banen is dat er minder “bochtmeters” hoeven te worden gelopen, want in deze banen start men al ver in de bocht en zijn de bochten minder scherp. Dit kan met name voor de 400 meter horden een voordeel opleveren, omdat je bij het lopen van de bocht minder hoeft “bij te sturen” dan in de binnenste banen die een beduidend scherpere curve hebben, en je meer op je pasritme kunt focussen om steeds goed voor de horde uit te komen. Het lopen van bochten is bovendien een kwaliteit apart in de 200 meter, de estafetteloop -voor de 1^e en 3^e loper bij de 4 x 100m- en lange hordennummers en vraagt om een specialistisch ontwikkeld gevoel van de atleet. Ook van de adductoren spiergroepen - de spieren aan de binnenzijde van het bovenbeen en die de knie naar binnen sturen - wordt meer arbeid gevergd. Met name geldt dit voor de banen 1 en 2 bij de 200 meter en de estafette startloper en 3^e loper. Opgemerkt dient nog te worden dat de startende atleet zijn startblok al enigszins naar binnen gericht opstelt om de bocht goed in te kunnen gaan.